Alternatieve Geneeswijzen

Homeopathie

De grondlegger van homeopathie is Samuel Hahnemann (1755-1843). Hij was arts en scheikundige. Hij baseerde zijn behandelingen op eenvoudige remedies zoals lichaamsbeweging, goede voeding, zuivere lucht, en twee fundamentele principes:

1. De wet van de Gelijksoortigheid

een stof die bepaalde verschijnselen kan opwekken, is ook in staat diezelfde verschijnselen te genezen. Dit wil zeggen dat een ziektebeeld behandeld wordt met een middel, dat bij de gezonde mens erop gelijkende ziekteverschijnselen veroorzaakt. Zo wordt sterk verdunde koffie (die normaliter slapeloosheid oproept) als slaapmiddel gebruikt, en sterk verdunde arsenicum (dat normaliter diarree veroorzaakt) als geneesmiddel tegen diarree. Dokter Samuel Hahnemann, ontdekte in 1790 dit principe toen hij een beetje kina-bast innam (de ruwe vorm van kinine). Hij kreeg alle verschijnselen van malaria, terwijl kinine juist bekend stond als een goed geneesmiddel tégen malaria.

2. De wet van Infinitesimaal

Hoe kleiner de dosis, des te meer effectief heeft het medicijn. Door het intensieve contact tussen de deeltjes van het middel en de verdunnende stof zou de kracht van het middel overgedragen worden aan de verdunnende stof; de energie van het middel wordt bij elke stap systematisch opgevoerd. Het schudden wordt gezien als het vrijmaken van een immateriële en vitale kracht.

Dit is het basisprincipe van de homeopathie geworden.

 

Het verschil tussen homeopaten en homeopathisch artsen

In Nederland zijn er ruim 400 artsen die homeopathie toepassen. De artsen die lid zijn van de Artsenvereniging voor homeopathie (VHAN) hebben na of tijdens hun geneeskundestudie (klassieke) homeopathie gestudeerd.  Er zijn ook ongeveer 600 ‘klassiek homeopaten’. De meeste van hen zijn geen arts. Ze kunnen een homeopathische diagnose stellen en patiënten op grond daarvan behandelen, maar zij kunnen geen medische diagnose stellen of patiënten onderzoeken of regulier behandelen.

Behandelwijze

De homeopathische behandelwijze is geheel gebaseerd op het voorschrijven van homeopathische middelen. In eerste instantie let men op de symptomen van de ziekte maar bij de klassieke homeopathie let men ook op allerlei kenmerken van de patiënt zelf. De naam ‘klassieke homeopathie’ geeft aan dat er gewerkt wordt volgens de richtlijnen van Hahnemann.

Dat betekent dat bij het zoeken naar een passend geneesmiddel men niet alleen kijkt naar de klacht of ziekte waar iemand mee komt maar er ook naar de diepere oorzaken, zowel lichamelijk als geestelijk. Het geneesmiddel moet passen bij de gehele mens. Bij de ‘klinische homeopathie’ worden geneesmiddelen vooral voorgeschreven op basis van alleen de klachten. Deze vorm van homeopathie wordt wel toegepast door huisartsen of therapeuten die homeopathie ‘erbij’ doen.

Homeopathie gaat uit van 3 niveaus: een fysiek (lichamelijk) niveau, een emotioneel (gevoels) niveau en een mentaal niveau. Deze 3 niveaus vormen volgens deze leer één geheel, dat wil zeggen lichaam, ziel en geest zijn één geheel, en zijn uniek voor ieder individu.

U kunt meer lezen over deze taoïstische leer in het artikel Taoïsme, ik zal het hier in het kort uitleggen. Men gaat ervan uit dat alle levende wezens worden bestuurd door de eigen levenskracht. Er zijn veel namen hiervoor. Traditionele Chinese geneeskunde noemt deze energie ‘Chi’, De Indiase geneeskunde noemt het ‘Prana’ weer anderen ‘Kundalini’. Volgens de homeopathie ontstaan gezondheid en ziekte hier. Wanneer de levenskracht normaal functioneert, is er gezondheid op alle niveaus. Wanneer een verstoring ontstaat in de levenskracht, zou dit een verstoring op één of meerdere niveaus tot gevolg hebben.

Als het evenwicht in het lichaam dan verstoord raakt,  zouden er klachten en ziektes kunnen ontstaan. Samen met de patiënt zoekt de homeopathische arts naar de oorzaken van deze verstoring, zowel op lichamelijk als op geestelijk gebied. Met behulp van homeopathische geneesmiddelen probeert hij het ‘natuurlijke evenwicht’ te herstellen. Uiteindelijk schrijft de homeopaat een extreem verdunde oplossing voor van een enkele (bij klassieke homeopathie) of verschillende grondstoffen. In de praktijk kiezen patiënten vaak zelf een middel uit de schappen van de apotheek of de drogist.

Bereiding van homeopathische middelen

Homeopathische middelen worden bereid op basis van een zogenaamde oertinctuur: een geconcentreerd extract van minerale, plantaardige, dierlijke of zelfs menselijke oorsprong. Omdat sommige stoffen in een normale dosering gevaarlijk kunnen zijn, is Hahnemann zijn geneesmiddelen gaan verdunnen en schudden. Hij noemde dat ‘potentiëren’, krachtiger maken.

Volgens Hahneman, moet een geneesmiddel  inwerken op  de “levenskracht”. Om een middel te laten inwerken, moet het gepotentieërd zijn. Dit is dus het toevoegen van “energie” aan het geneesmiddel, door bij elke verdunningstrap het middel op een bepaalde manier te schudden, zodat de geneeskrachtige werking toeneemt. Het schudden vindt plaats door de fles met de oplossing krachtig tegen een verend oppervlak te slaan.

Door het potentiëren wordt volgens de homeopaten materie omgezet in potentie (levenskracht, chi, prana, kundalini) Als een homeopaat een middel maakt dan bereidt hij eerst een oertinctuur: bijv. uit fijngehakte brandnetels, waarvan hij met alcohol een aftreksel maakt. Nu neemt hij een deel van deze oertinctuur, verdunt dat met 9 delen oplosmiddel en mengt deze oplossing in een glas. Hij heeft nu een verdunning van een tiende “potentie D1”. Om D2 te krijgen, neemt hij weer 1 deel van de D1-oplossing en vermengt die al schuddend met 9 delen oplosmiddel. Het homeopathische middel wordt dus in tien fasen verdund.

Het is belangrijk bij dit  potentieren dat het in stappen gebeurt. Een stof die zonder tussenstappen gelijk verdund wordt heeft wel eenzelfde verdunning, maar geen gelijke potentie, en zal dus niet werken. Om op een commerciële manier homeopathische middelen te kunnen produceren geschiedt dit potentiëren bij een firma als VSM door het middel met krachtige machines in het oplosmiddel te spuiten.

Registratie van homeopathische middelen

Homeopathische geneesmiddelen worden in druppel-, korrel- of tabletvorm gegeven. Melksuikerkorrels of -tabletten worden daartoe in de gepotentieerde, geneeskrachtige vloeistof gedrenkt.

Homeopathische middelen hebben een uitzonderingspositie in vergelijking tot medicijnen. Medicijnen worden toegelaten indien zowel de werking als de veiligheid wetenschappelijk bewezen is. Homeopathische middelen die verder dan 1:10.000 verdund zijn  worden toegelaten als aangetoond is dat hun veiligheid en kwaliteit gewaarborgd zijn en dat ze gemaakt zijn op basis van stoffen die staan vermeld in de Europese, Duitse of Franse  farmacopee.

De werkzaamheid hoeft bij deze groep homeopathische preparaten dus niet te worden aangetoond. Op het etiket van deze homeopathische middelen moet wel verplicht worden vermeld dat “de werkzaamheid door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen niet met wetenschappelijke criteria is beoordeeld“. (Bron)

Kritiek op de homeopathie

Kritiek op homeopathie is onder te verdelen in twee gebieden:

1. Kritiek op de theorie

De wet van de Gelijksoortigheid is in het algemeen onjuist. Hoe kan een middel dat bepaalde symptomen oproept een ziekte bestrijden die ongeveer dezelfde symptomen oproept?

De wet van Infinitesimaal is ook onjuist.  Waarom zou een extreem verdund middel beter werken dan een veel minder verdund middel? Men verdunt het middel totdat er geen molecuul meer aanwezig is, het actieve bestanddeel kan dus niet meer effectief zijn, omdat het niet meer fysiek aanwezig is. Een extreme verdunning maakt elk middel onwerkzaam.

 

2. Kritiek op het bewijs (of gebrek daaraan) van de werkzaamheid in de praktijk.

Uit onafhankelijke onderzoeken blijkt dat homeopathie niet werkt. (voor onderzoeken  zie [2] 26] [27] [28] [29] [30])  Bij dubbelblinde onderzoeken blijkt de werking van homeopathische middelen niet te verschillen van die van een placebo.

De manier waarop de werkzaamheid van homeopathische middelen door homeopaten wordt aangetoond is onverantwoord. Het testen van stoffen om zo hun symptomen te bepalen wordt gedaan met groepen van 1(!) tot 8 personen, en hieruit worden voor honderden stoffen duizenden symptomen gedistilleerd. Uit testen met dergelijke kleine groepen vallen gewoonweg geen zinnige conclusies te trekken.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) onderschreef in 2009 dat er geen hard bewijs is dat homeopathische middelen effectief zijn bij bestrijding van een aantal ziektes die mensen in ontwikkelingslanden vaak oplopen. Met name gebruik van homeopathische middelen tegen tuberculose, diarree bij kinderen, griep, malaria en HIV.(zie  [31][32][33])

Wie onder (dubbelblinde) testomstandigheden -waar beide partijen mee akkoord gaan- een homeopathische remedie en het oplosmiddel van deze remedie (over het algemeen water) van elkaar kan onderscheiden, op welke wijze dan ook, kan aanspraak maken op een prijs van een miljoen dollar, uitgeloofd door de James Randi Educational Foundation.

Waarom lijkt homeopathie soms toch te werken?

Soms lijken er toch positieve effecten te zijn bij een homeopatische behandeling. Er zijn echter andere verklaringen hiervoor te vinden dan de werking van het middel. De aandacht  en geruststelling van de therapeut kan op zichzelf een (tijdelijk) positief effect geven. Het placebo-effect van het voorgeschreven middel wordt versterkt door de verzorgde etikettering en de bemoedigende bijsluiter (het aureool van medicatie). Door de hoge prijs zal men denken dat dit middel wel moet werken.

Als het middel in een zalf is verwerkt, kan de zalf zelf al een genezende werking hebben. Doordat zalf vet is gaat het uitdroging en irritatie tegen. Zalf bevordert vanwege warmte-isolatie de doorbloeding. De positieve effecten kunnen dan dus gewoon van de zalf komen in plaats van  door het middel.

Veel kwaaltjes gaan vanzelf weer over. Als men dan een niet werkend middel inneemt, zou men kunnen denken dat het toch werkt. Statistisch gezien is de kans op dit misverstand groot: gemiddeld grijpt men halverwege het ziekteverloop naar de medicijnkast, zodat de tweede helft van het ziekteverloop, de genezing, samenvalt met het medicijngebruik. Opvallend in dit verband is dat de bijsluiters van homeopathische medicijnen vermelden dat de klachten eerst nog kunnen verergeren: daarmee wordt de kans dat de spontane genezing aan het homeopathische middel wordt toegeschreven zelfs nog groter.

Verder worden  homeopathische middelen vaak gemengd met geneesmiddelen of kruiden die wèl werkzaam zijn. Het gaat dan strikt genomen niet meer om homeopathie. (Bron Wikipedia )

De christelijke controverse

Buiten alle kritiek op de homeopathie om, moet het ons ook al voorzichtigheid bieden, dat de grondlegger van de homeopathie, Hahnemann een vrijmetselaar en een hypnotiseur was. Er werd beweerd dat homeopathische artsen onderzoek verrichten tijdens seances en het gebruik van occulte praktijken, zoals de slinger.

Als we zien dat de visie van de homeopathie tegen Gods woord ingaat, zijn we gewaarschuwd! Bij homeopathie gaat men ervan uit dat alle levende wezens worden bestuurd door de eigen levenskracht. De Bijbel spreekt niet van deze levenskracht, maar van een souvereine God.  Volgens de homeopathie ontstaat ziekte door een verstoring in deze ‘levenskracht’.  De Bijbel leert ons echter dat ziekte een gevolg is van de zondeval.

De levenskracht die tijdens het potentiëren wordt toegevoegd aan het middel is een occulte kracht. Men moet niet grijpen naar occulte middelen en zich zo openstellen voor geestelijke krachten achter planten. Men moet bidden, en vertrouwen op God.

U kunt niet de drinkbeker van de Heere drinken én de drinkbeker van de demonen. U kunt niet deelhebben aan de tafel van de Heere én aan de tafel van de demonen. 1 Kor. 10:21

 

Geraadpleegde bronnen:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Homeopathie

http://www.inplainsite.org/html/homeopathy.html

http://www.kwakzalverij.nl/c/130/Alternatieve_aanpak/Homeopathie

http://skepp.be/

http://www.homeopathie.net/

http://www.stichting-promise.nl/artikelen/natuurgeneeswijzen-en-occultisme/homeopathie.htm

http://bijbelenonderwijs.nl/occult-en-licht/homeopathie/