Fragment uit: De nacht en wat zij achter liet.
Rosalie schrok wakker van het geluid op de trap. In de duisternis klonken de stappen als doffe slagen. Slepend, onvast. Ze wist meteen: Joshua. Hij was naar het verjaardagsfeestje van zijn vriend Erwin geweest. Ze had zich kort gerustgesteld gevoeld toen hij de deur uitging. Eindelijk weg van die kamer. Weg van het bed, het blauwe tv-licht. Onder de mensen. Ze had gehoopt dat het hem goed zou doen. Al was het maar voor even. Haar adem stokte. Ze hoorde zijn sleutel vallen. Kort gemopper. Stilte. Lees verder
Fragment uit: De slag om het hart.
Het was zaterdagmorgen. De zon viel zwak door de zolderramen terwijl Rosalie in stilte de was vouwde. Het huis was kalm, bijna onnatuurlijk stil. Joshua lag nog te slapen, na een avond bij vrienden. Hij had gedronken, misschien ook drugs gebruikt — zoals vaker, als de avond te druk werd. Normaal hoorde je hem in de ochtend nog rommelen op zijn kamer, muziek zachtjes op de achtergrond. Maar nu… niets. Alleen dat vreemde geluid. Een soort geratel, alsof het laatste slurpje van een milkshake werd opgezogen. Lees verder
Voor meer info: